بخشی از کتاب تکنیک تمرکز سه‌بعدی هنر حضور در لحظه 

اکثرعرفان‌های نوظهور، بیشتر شبیه به داستان و رمان می‌مانند تا شبیه چیزی واقعی؛ بنده اکثراً وقتی حرفی و یا مطلبی از این عرفان‌های به اصطلاح نوظهور می‌شنوم، خنده‌ام می‌گیرد؛ فرقه‌گرایی و باند‌بازی در این گروه‌ها موج می‌زند ولی خبری از محتوای مفید و راهگشا در آن‌ها نیست. هر یک از این فرقه‌ها برای خودشان به اصطلاح مرشدی را انتخاب نموده‌اند و بقیه نیز بصورت کورکورانه پیرو این مرشد خود می‌باشند. راهنمای واقعی را نباید با این مرشد‌های امروزی به اشتباه گرفت؛ اولی جنس اصل می‌باشد و دومی جنس تقلبی. گا‌هاً دیده می‌شود که افراد شدیدا روی مرشد خودشان تعصب دارند و هر کار درست و یا نادرستی که او انجام می‌دهد برای این افراد ساده دارای تقدس پوشالی می‌گردد. اگر این مرشد کار و نظر اشتباهی نیز داشته باشد، این دنبال‌کنندگان او درصدد تطهیر و دفاع از او بر می‌ایند. علاقه به استاد حقیقی و احترام به او، امر ضروری و نیکویی می‌باشد ولی باید به این نکته توجه کرد که او هم بالاخره انسان است و اشتباه جزو لاینفک زندگی انسان می‌باشد؛ اگر کورکورانه از کسی پیروی شود، چندین ضرر سنگین متوجه پیروان او خواهد شد که ما چندین نمونه از آن‌ها را اشاره می‌نماییم: از دست رفتن استقلال درونی در پیروان. از دست رفتن قدرت خلاقیت در پیروان. از دست رفتن عنصر شجاعت در پیروان. از دست رفتن استقلال فکری در پیروان. وابستگی بیش از اندازه به شخص راهنما. به حاشیه رفتن معنی و مقصود خود اموزه‌ها. به اشتباه افتادن پیروان در صورت اشتباه راهنما. ایجاد فرقه‌گرایی و باندبازی افراطی. پس نباید بیش از اندازه به شخص راهنما وابسته شد؛ راهنمای واقعی هم هرگز دوست ندارد که وابستگی بی‌جایی به او ایجاد شود؛ آرزوی راهنمای حقیقی این است که افراد بتوانند بصورت مستقل و صحیح رشد نمایند. نکته‌ی جالب و خنده دار ماجرا این است که افراد مرتبط با این نوع از عرفان‌های کاذب، خودشان هم مطالبشان باورشان شده است؛ این یک خاصیت ذهن انسان است که اگر چیزی را زیاد و مداوم و طولانی مدت به آن تکرار کنی، رفته‌رفته ذهن آن را باور خواهد نمود؛ این چیز می‌تواند مطلبی صحیح باشد و یا اینکه طبق معمول توهماتی بیش نباشد. لذا پیشنهاد دارم از این نوع عرفان‌های نوظهور تا حد امکان دوری گزینید؛ هیچ چیز بدردبخوری از آن‌ها عایدتان نخواهد شد. بنده خود دوست‌دار و پذیرای مطالب جدید در دنیای خودشناسی و خودسازی می‌باشم ولی آنچه که در عمل مشاهده کرده‌ام این است که بهتر است در این زمینه‌ها، از منابع و روش‌های اصیل و قدیمی‌تر استفاده بشود تا مطالب جدیدتر؛ چون این مطالب باستانی امتحان خودشان را با آزمون و خطا در طول هزاران سال پس داده‌اند و احتمال خیال‌بافی در آن‌ها کمی پایین‌تر می‌باشد البته همه‌ی آموزه‌های کهن در دنیای خودسازی درست نمی‌باشند و اکثراً راست و دروغ در آن‌ها مخلوط به همدیگر گردیده است و این هنر جستجوگر را می‌طلبد تا با ذکاوت و هوشیاری خودش، سره را از ناسره تشخیص بدهد